Podczas środowego , 29.03.2023r., spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawialiśmy o twórczości oraz biografii Wisławy Szymborskiej.
Rok 2023 został ogłoszony „rokiem Wisławy Szymborskiej” w związku z setną rocznicą urodzin noblistki. Trudno znaleźć jeden konkretny powód, dla którego jej poezja stała się tak ważna nie tylko na poziomie polskim, ale też światowym. Szymborską czytał i szanował chociażby Umberto Eco, w swoich książkach piękne odwołania do jej wierszy umieścili chociażby Jaume Cabre czy Radek Rak, za życia znała się i przyjaźniła z Herbertem, Miłoszem czy Barańczakiem.
Na spotkaniu została przybliżona sylwetka noblistki wraz z ciekawostkami z jej życia. Wybrane wiersze Wisławy Szymborskiej mieli okazję również przeczytać uczestnicy spotkania,, te starsze i nowsze, wszystkie ważne, poruszające, ale i zabawne, a nawet prześmiewcze. Niektóre skomentowano, inne nie wymagały tego, kolejnym wystarczyła chwila zadumy.
Wisława Szymborska – poetka, tłumaczka, eseistka, felietonistka, miłośniczka krótkich, zabawnych form poetyckich, w końcu noblistka wyróżniona w 1996 roku – pozostawiła po sobie 350 wierszy, które opublikowała w dwunastu tomach poezji wydanych za życia, a także w dwóch, których publikacja miała miejsce już po jej śmierci. Tłumaczona na ponad 40 języków.
Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 roku w Kórniku w Wielkopolsce. Zmarła w Krakowie 1 lutego 2012 roku.
Najbliższe otoczenie zapamiętało ją jako osobą skromną, ceniącą spokój. Nie uznawała pytań ingerujących w czyjąkolwiek prywatność, ani nie uważała za stosowne mówić o sobie. Źle znosiła wszelkie ostentacje czy celebry, stąd też ogłoszenie jej laureatką literackiego Nobla, kiedy to w miesiąc musiała udzielić więcej wywiadów, niż przez całe poprzednie życie, stanowi w jej życiu cezurę, nazywaną przez przyjaciół "tragedią sztokholmską".
Debiutowała w 1945 r. na łamach Dziennika Polskiego, a pierwszy tom poetycki pt. „Dlaczego żyjemy” wydała w 1952 r. w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, wtedy też wstąpiła do Związku Literatów Polskich. Całe życie związana była z Krakowem.
W roku 1948 wyszła za mąż za poetę Adama Włodka. Małżeństwo nie trwało jednak długo, bo już w roku 1954 małżonkowie rozwiedli się. Od 1969 była związana z pisarzem Kornelem Filipowiczem aż do jego śmierci w 1990 r. To była wielka miłość. Poetka uważała nawet, że to właśnie Filipowicz powinien dostać Nobla, a nie ona. Po jego śmierci powstał jeden z najpiękniejszych wierszy poetki: „Kot w pustym mieszkaniu”.
Na pytanie Mariana Stali, dlaczego nie lubi patosu, Wisława Szymborska odpowiedziała: „Zawsze, kiedy piszę, mam uczucie, jakby ktoś za mną stał i stroił błazeńskie miny. Dlatego bardzo się pilnuję i unikam, jak mogę, wielkich słów”.
Wisława Szymborska nie lubiła udzielać wywiadów i występować publicznie. Jednak dziennikarce Katarzynie Kolendzie-Zaleskiej udało się namówić poetkę do stworzenia dokumentu o jej twórczości i pasjach pt.: „Chwilami życie bywa znośne”. Warto zobaczyć ten film, a tym samym poznać Wisławę Szymborską taką jaka była.
Reportaż może obejrzeć na kanale YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=BoOgEWMncUg
